In je ogen zie ik woorden
die je niet met mij kunt delen
omdat je niet geloven wil
dat horizonnen zullen veranderen
je gezicht spreekt dat de dag
gefaald heeft weer begon met pijn
er niet in zat wat ooit
waarde nog kan hebben
de taal van je lichaam sprak
hier wil ik niet meer zijn
het kan me niets meer schelen
ik vraag je of je nog wel leeft
dan op je mond die lichte trilling
woorden diep uit je verdriet
je zegt ik hield dit zo lang stil
alles in mij roept vanuit verkilling
of ik zonder hem nog leven wil
toen die stilte was opgeheven
sprak je vol liefde over toen
je zei o ja ik weet wel wat ik mis
loslaten is nu pas echt begonnen
en dat het ook de hoogste
vorm van liefde is
morgen ga ik weer wat doen