In de vensterbank bij je foto
met een mooie bloem erin
staat het kleine zwarte vaasje
als een dierbare herinnering.

Het is oud, maar niet antiek.
Toch een kostbaar kleinood.
Hoeveel bloemen heb ik geplukt
die ik je dan weer aanbood.

Trouw werden ze hierin geplaatst.
Ik zag niet hoeveel moeite je had
om de vele korte steeltjes
te plaatsen zodat alles water had.

Het zijn deze kostbare gebaren
die veel later spreken gaan.
Jij was blij met deze bloemen.
Ze gaven vreugde aan je bestaan.

Het zijn deze herinneringen
die mij troosten nu veel niet gaat
door pijn van lichaam en geest
waarvoor geen medicijn baat.