In mijn rolstoel weet ik wel:
Alles gaat nu hard en snel…
Hebben we nog in de gaten
Hoe snel we vandaag zijn met praten?
Ik trek eens even aan de bel.

’t Is absoluut niet bij te houden
Ik weet het wel: ik ben ‘verkouden’
Maar kunnen we ooit nog terug
Naar rustiger en minder vlug,
Ook voor de tolken bij te houden?

Daar komt, als voorbeeld hier, de post
Weet je wat het mij nu kost
Om snel naar de deur te rijden?
Een paar secondes zijn al tijden…
Word ik ooit van die haast verlost?

Op de deur staat even wachten,
Zal dat ooit de stress verzachten?
En zorgen voor relaxter leven…
Zou het wat verlichting geven
Of alleen maar nog meer klachten?