Pesten

Jij mooie, bijzondere vlinder,
nu helaas nog in je cocon.
Waar je het liefst wilde blijven zitten,
met dat jij je grote reis begon.
Want je ondervond al vroeg de hinder,
van degene die niet konden stilzitten,
in die grote, bedreigende wereld,
die jou als liefdevol rupsje al niet heeft geaccepteerd.
Ze hebben je gescholden, geslagen en gekweld.
Dit heeft je eigenwaarde flink gedegradeerd.
Bang je prachtige kleuren te verliezen.
Kun je maar niet kiezen.
Tussen het veilig te blijven in je cocon,
die je voor jezelf spon.
En het groeien naar de vlinder die jij wilt en mag zijn,
want dat groeien kost vast nog tranen en pijn.
Want om uit die cocon te komen,
waar je nu alleen nog van durft te dromen.
Zul je moeten vechten,
tussen de goede dingen en de slechten.
En alleen jij kan dat zelf doen,
want een ander kan je niet van je cocon ontdoen.
Toch wil ik je aanmoedigen,
Je ontplooiing te bespoedigen.
 je zult je kleur verliezen als je in je cocon blijft,
en zo raak je verstijft.
Dat pesten doet pijn,
Maar veel meer dat niet groeien naar wie je wilt en kunt zijn.
Sla dan je zijden vleugels wijd open,
Laat de geuren van de bloemen maar op je in lopen.
Zoek degene die je wel accepteren zoals je bent,
En je ware pracht, ondanks je sombere cocon, al heeft herkent.
En die je wilt helpen overwinnen,
door je aan te moedigen in je strijd,
niet alleen nu, maar ook na die tijd.
En je, zonder tegenprestatie te verwachten, zal beminnen.
Ik hoop je met dit gedicht al wat te hebben kunnen aanmoedigen
Om de start en voortgang wat te bespoedigen..