Wintertranen

In een koude Decembernacht
als de sneeuw de aarde bedekt
huil ik koele wintertranen om jou
de eenzaamheid overmeester mij
en ik besef me dat ik van jou hou.

De uren en de dagen zijn te stil
en het dagelijkse leven is te leeg
onze werelden liggen mijlenver
bij elkaar vandaan en ik kan je
niet meer aanraken of bereiken.

De puurheid van het Winterland
laat me inzien hoe schoon en
eenvoudig echte liefde kan zijn
de nacht probeert me te omarmen
en de ijzige wind fluister jouw naam.

Mijn bevroren tranen van ijs smelten
langzaam en veranderen in druppels
en glinsteren in het licht van de maan
ik kijk omhoog naar de donkere wolken
achter de hemesle sneeuwvelden weet ik
dat jij daar bent en op mij wacht.