En ik kijk
tot waar mijn oog reikt
en strek mijn hand
tot waar ik zelf kan reiken
en weet dat er een horizon is
waar ik misschien
als mij is gegund
verder kan zien
ontvangen en delen
In het streven naar het goede
is er een tijd van zaaien
en oogsten
alles wat daartussen
onze weg bezaaid
vervult ons hart soms
met twijfel en verdriet
en de grond voelt als moeras
Een poging om vaste grond
te hervinden
kan ons eens te meer bewustmaken
van de vieze drab
die onze voeten nog omhult
een uitgestrekte hand
is een klein gebaar
van een mens met net zoveel beperktheden
als jij en ik
Maar de grond waar je op bouwde
weerspiegelt de contouren van een huis
nog niet af
het geniet nog niet helemaal je vertrouwen
maar het staat er wel
geduldig
het wacht
Maak van een huis in aanbouw
geen ruïne
in de rouw om het huis
wat je eens een thuis gaf
Een nieuw begin
- Details
- Geschreven door: Knoester, Hans
- Categorie: Algemeen Levensbeschouwelijk
- Hits: 1426
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.