het late licht dwaalt 
over eeuwenhoge kruinen 
en dooft geleidelijk 
in schimmig perspectief 

zompig geurt de dood, 
hangt tussen verweerde namen 

buiten het groenuitgeslagen hek 
bruist een fontein 

klatergoud 
is het woord dat deze graven 
verloren wil belichamen 

de tijd die niet meer mag zijn 

vandaag veeg ik beukenootjes 
en tranen weg 
van jouw plek 

pap, ik heb je lief! 



U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment