al ben je
nog haast
niet te ontdekken
van buiten

toch zijn we
van je bewust

mamma voelt
je huisje van dons
soms even rekken,
lastige banden
binnen het bekken

haar handen omsluiten
je, voorzichtig dragend

licht en donker
kun je bij tijden

net als geluiden
onderscheiden

als mamma zingt
of pappa tijdens
zijn gitaarspel
mee zit te fluiten

een saamhorige blik
dat geen liefde verbloemt,
mamma’s verbaasde frons

als pappa je plagend
klein kapertje
op de kust
noemt

je bent van ons