Traag tikt de klok

Met gevouwen handen zit de vrouw aan tafel
Stil zit ze daar tot ze de brievenbus hoort
Gehaast staat ze op en loopt naar de gang
Zou ze dan toch niet vergeten zijn?
Moeizaam bukkend raapt ze het stapeltje op
en bladert er gehaast doorheen
Helaas, alleen maar reclame
Ze sloft weer terug naar de tafel en gaat weer zitten
Traag tikt de klok de seconden tot minuten
de minuten tot uren
 
Opeens hoort de vrouw voetstappen
het lijkt wel of ze stoppen bij haar voordeur
De vrouw schiet overeind en luistert scherp
helaas de voetstappen sterven weer weg
Langzaam zakt de oude vrouw weer ineen
Met op de achtergrond de klok die de seconden tot minuten tikt
en de minuten tot uren.
 
In het leven van de oude vrouw is het stil
Vooral in deze feestmaand is de eenzaamheid het ergst
Vroeger waren er altijd mensen om haar heen
maar het is stil geworden in haar leven
Mensen vielen weg, lieten niets meer horen
Haar enige gezelschap nu is nog de tikkende klok
Die tikt de seconden tot minuten en de minuten tot uren