we hebben
voedsel
bij elkaar gebracht
voor vreemdelingen
een gezin

met sporen
van hun vlucht
diep in hun ziel gegrift
ontvangen  zij
de gaven onder tranen
breekt opgekropte spanning
van wachten
in het onbekende land
maar niets mogen doen
om zelf
de kost bijeen te brengen

in afwachting
van ambtelijke toestemming
voor vluchtelingen
bezien vanuit verwoorde
regeltjes en wetten
verheven boven
wereldwijde waarden van de
rechten van de mens

we luisteren
meer kunnen we niet doen
zelfs wij
kunnen geen ijzer
met handen breken
dat door de politiek
is afgegrensd
wel kunnen we
de dagelijkse zorg
voor het gezin verlichten
delen
van onze overvloed