Alleen onze zielen (sonnet)

een vloedgolf van liefde kwam mij overstromen
deed alles in mij bibberen, lachen en zweven
was het een vloek, -  of was het een zegen
als vaste bezoeker kwam jij in mijn ziel wonen
 
dagen en nachten bleef ik ook van jou dromen
hoe kwam jij door een net op mijn verre wegen
wij  gingen door een sterke deining begeven
tot meerdere liefdesgolven ons gingen doorstromen
 
ze sloegen een bres van jouw ziel naar de mijne
het gaf een wonderlijk en overheerlijk gevoel
jouw ziel die in mijn ziel voor anker lag…
 
wij beiden verward bleven dobberen en deinen
ons vaarwater werd soms te warm, soms te koel -
alleen in onze verzen ruist nog de vleugelslag!