Aan het einde van de zomer

Aan het einde van de zomer
als de bladeren verkleuren,
word ik zo weemoedig soms
dat ik bijna loop te treuren.
 
Als de dood komt aangeslopen
en het blad valt op de grond
denk ik: 'Nee, nog even zomer!
Snoert het najaar me de mond:
 
'Kom, de herfst is ook gezellig,
met zijn warme, mooie dagen
en zijn prachtig bruine tinten.
Ga me nou niet lopen klagen'.
 
Ach, denk ik: je hebt gelijk,
Ik ga mijn gemopper staken.
’s Avonds de gordijnen dicht
'k ga het thuis gezellig maken.

En.....dan na zo'n mooie dag
kan ik ook weer dankbaar zijn.
Geniet ik van mijn kopje koffie,
knus achter een dicht gordijn.