Dat een bloem

niet zonder liefde kon leven
wist ik toen ik nog heel klein
nadat het dagen vanuit
de hemel geen druppel had geregend
en ik zingend en dansend
haar had vergeten
wou ze niet langer die bloem
van mijn hart nog zijn

en toen ik haar na een tijd
van intense droogte
weer ging bezoeken
en haar hartje daar
verschrompeld lag
zag ’'k woede oogjes
die mij niet wilden groeten
of ze mij niet langer
als haar liefste zag.

toch wilde ik haar
nog veel liefde geven
liefde die voor of na ons
nooit geweten
maar het leek of ze mijn taal
niet meer verstond
alhoewel ik haar
uit liefde
als mijn uitverkorene
voort bezong.

En ‘k bad de hemel
dat ‘n wonder mocht geschieden
en ’t vanuit de hemelsluizen
met emmers zou gaan gieten

maar ’t berouw komt
zoals vaak veel te laat
toen ik op een morgen
mijn bloempje vond
in haar 'eeuwige slaap’

- en zij misschien -
mijn tranen nog verslond?