Ik herinner me haar zo:
Verrukt van een bloem
een spin of een mier
Gods mooi natuur
gaf haar veel plezier
Soms een betweter
heel irritant
breedsprakig van stof
soms té bijdehand
Maar onder dit alles
een liefdevol hart
meelevend en warm
voor mensen met smart
Humor en zelfspot
was haar niet vreemd
ze typeerde zichzelf
als konijn of een eend
Veelzijdig en kleurrijk
maar ze is niet meer
ons rest de herinnering
en die doet toch zeer
Haar houvast was God
in soms kinderlijk geloof
in haar laatste mail stond:
‘k Heb de Haven in ’t oog
17 oktober 2024
Ter herinnering aan Angela Walraven
Alleen ingelogde dichters van de gedichtensite kunnen reageren.