Ik kan je niet missen

De dood kwam toch te vroeg
Al jaren mis ik hen, die mij
in liefde en vreugd ontvingen.
Ouders, mijn ouders.
 
Je hebt ze veel te kort
Ik heb nog zoveel vragen,
over het leven.
Nu zijn ze dood, heengegaan.
 
Wat zouden ze van deze tijd
hebben gevonden?
Wie ik nu ben.
Hoe ik leef.
Wat ik voor hen voel, nog steeds.
 
Verlangend naar het zwijgende gesprek
en de soms schreeuwende stilte.
De stokkende adem en een
traag vallende traan.
 
De rust na de dood, berusting
in de serene stilte, hoorbare stilte.
De dood, zij kwam te vroeg,
Eeuwen te vroeg.
Ik kan ze niet missen,
 
Nog steeds niet.