Op 't oude kerkhof

Ik zag haar

ietwat gebogen gaan
al zoekend
tussen de rosse beuken
van ’t oude kerkhof
naar een naam…
plots bleef ze staan
en tastte met een
gerimpelde hand
over de letters
van een kruis
dat was het graf
van haar zoon
de verf was afgeschilferd
en het onkruid stond welig
tussen de zoden verwilderd
en gaf de indruk dat het lang
niet meer werd bezocht.
 
Zij hield een potje
rode cyclamen
in haar handen
en zette die voor zijn kruis.
Zij was te oud geworden
om nog te schreien,
sloeg een kruis
en ging
nog dieper gebogen
dan dat ze was gekomen
weer heen
de weg naar de poort
iets in haarzelf
mompelend.