Acceptatie

Daar zat je verslagen op de grond,
Verschrikt kijk je in het rond. 

Waarom wou jij er niet meer zijn? 
Een leven zo vol met pijn.

Eruit stappen is geen optie meer, 
Want daarnet deed het mij nog meer zeer. 

En nu midden in een grote crisis: "praten hier en praten daar"
Nog meer medicatie en inmiddels onvermoeibaar.

Het leven is zo mooi, fantastisch en goed,  
Je schiet door, dit heeft grote invloed.

Onbereikbaar ga jij maar door,
Vol onwetendheid op een nieuw spoor.

Je wordt hierin volledig begeleid,
Maar voor ons is het nu alleen maar onzekerheid. 

Tot ze jou een stempel geven,  
Je denkt, dit is maar voor even.

Je gaf er verder geen gehoor aan, 
Niet wetende dat jouw leven veranderde in een achtbaan. 

Je gaat op en neer, jaar in jaar uit, 
Langzaamaan ga je nu stapjes vooruit.

Pas na vele maanden besef je wat je hebt, 
Na de zoveelste medicatie op recept.  

Thuis dat zit je nu al langere tijd, 
Dit, deze bipolaire stoornis is voor altijd.  

Nu pas dringt het tot jou door,  
Je staat aan het begin van jouw nieuwe spoor. 

Samen ontdekken hoe het leven nu verder gaat, 
Met nu de juiste medicatie en therapieën voor het beste resultaat. 

Een lange weg is nog te gaan,
Stapje voor stapje gaan wij er tegenaan.  

Dealen met een chronische ziekte is moeilijk te accepteren,  
Het belangrijkste is nu in jezelf te investeren.

Neem de tijd, de rust voor acceptatie,
Cijfer jezelf  niet weg in deze situatie. 

Je frustratie, verdriet, gedachten en pijn, 
Het maakt dat juist jij er zo mag zijn!