De vlaggen hangen nog halfstok.
Wijzen op een tijd van pijn en lijden.
Velen zagen geen toekomst meer
Dachten nog aan die oorlogstijden
Hun huizen werden leeggeroofd
Hun bezittingen in beslag genomen
Nog erger, hun gevoel werd onthoofd
Hoe moesten ze aan die tijd ontkomen
Hoe moest dit alles ooit worden herdacht
Als zij die als getroffenen bleven zwijgen
Zou er een nieuwe toekomst ontstaan
Wanneer misdadigers alle ruimte krijgen?
Deze waanzin had gelukkig geen bestaan
Want monden die begonnen uit te spreken
Wat eens gebeurd is zal nooit over gaan
Maar woorden kwamen de tijd doorbreken.
Kwetsbaarheid zorgde voor openheid
Verhalen groeiden uit een pijnlijk verleden
Bewijzen kwamen uit het niets tevoorschijn
Het verleden kreeg toekomst door het heden.
Het heden waarin wonden worden geheeld
Waarin verdriet en pijn een plek kunnen krijgen
Waarin een nieuwe toekomst wordt opgebouwd
En de oorlogspijn voor altijd zal zwijgen.
Een nieuwe toekomst blijft het vooruitzicht
Voor allen die geen aardse macht wil eren
Maar die Christus volgt en Hem herkend
Zal in de nieuwe toekomst Hem vereren.