Negentienvijfenveertig, vijf mei,
Nederland juichte: ‘Eindelijk vrij,
bezetting is verleden.’

De kinderen geloofden het wel,
speelden alsnog hun oorlogsspel,
zij waren best tevreden.

De jeugd heeft, dansend over straat,
gedachtig aan veel leed en kwaad,
bevrijders aangebeden.

Hun ouders zongen schromend mee,
vergaten éven ‘t daag’lijks wee,
van al hun moeilijkheden.

Grootouders, niet helemaal gerust,
van elke dreiging zich bewust,
hebben het feest gemeden.

Het spelend kind van toen kan weten,
nóóit meer mogen wij vergeten,
hoe onze ouders leden.

Het kind van toen wil ons iets melden,
wat hun ouders hen vertelden,
dat vrijheid wordt bestreden.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment