Zwarte tranen

Stil
wil ik zijn
voor wie ik niet ken.
Twee minuten
slaan tikken
een gat in mijn brein,
waar hùn offer
zich nestelt
voor mijn vrijheid.


Stil
word ik van
de beelden
die ik het liefst
wegzap.
Aanslagen,
vluchtelingen,
een wereld, gevangen
achter prikkeldraad.


Stil
is mijn roep
op papier,
waarvan de inkt
niet drogen wil.
Zwarte tranen
voor wie de vrijheid
nog steeds ontberen.