De vrouwen bij kruis en graf

Bij het kruis horen ze zijn verlatenheid.
'Eloi, eloi, Lama sabachtani' Zijn klacht.
Een schreeuw die naar de hemel schreit.
Hoe donker is de wereldnacht.

Het voorhangsel van Israëls tempel scheurt.
Verbroken is Gods heilige band.
De aarde trilt van wat er nu gebeurt,
de wereld schudt, waar is Gods hand?

De vrouwen willen dicht bij Jezus zijn,
Zijn liefde ligt diep in hun hart.
Ze voelen de verlatenheid, de pijn.
Ze staan daar eenzaam en verward.

Maar na die troosteloze sabbatdag
zijn ze snel naar het graf gegaan.
De pijn veranderde in een blijde lach,
hun troost: De  Heer is opgestaan!

De steen is weg, 't graf niet meer dicht.
De aarde die van blijdschap, beeft.
Daarboven nu het nieuwe hemellicht.
De Heer, de Heiland, zie Hij leeft!