veertig dagen, veertig nachten
eenzaam dwalen door de woestijn
op zoek naar een spoor van Jezus
die daar nog  moet te vinden zijn.

harde stappen liet Hij voor ons staan
vereeuwigd in de zandwoestijn
als wij de nacht van het leven ingaan
voelen wij hoe zwaar die tocht kan zijn

moeizaam wordt het winters ontwaken
tot ’t nieuwe licht ons weer verschijnt
en wij Hem om krachten kunnen vragen
die ons tot gebed en goede daden drijft

veertig dagen, veertig nachten
stil bezinnen in onze eigen levenstuin
op de eerste kiem van leven wachten
onder de kale takken van ‘n berkenkruin

veertig dagen, veertig nachten
gaan wij broederlijk delen met elkaar
voor wie lijden de pijn verzachten
met liefde alles brengen voor mekaar

veertig dagen, veertig nachten
door Zijn lijden gaf Hij ‘t eeuwig leven
mogen wij van Hem verwachten
dat Hij iedereen met liefde kan vergeven