Als wij daar hadden gestaan?

Daar in die vroege zondagmorgen,
de derde dag.
De zon komt op en de aarde beeft.
We zien vrouwen naar het graf lopen om Zijn dode lichaam te zalven.
Ze schrikken van een jongeman in een stralend wit kleed en de weggewentelde grafsteen
“Hij is opgewekt” is zijn boodschap.
Olie en tranen zijn niet nodig.
Hij leeft!
Ze weten het weer.
Hij heeft het gezegd.

Juist zij,
de vrouwen,
waren er het eerst.
Blij gaan zij op weg
om het goede nieuws
aan de leerlingen te vertellen.
Maar de leerlingen geloven het niet.
Alleen Petrus en Johannes gaan naar het graf en zien dat het leeg is.

Zouden wij dan zingen?
Nu wij wakker zijn geschud.
Zingen over nieuwe hoop,
voor de vrouwen,
voor Petrus,
voor Johannes,
voor mij,
voor jou.
Over nieuw leven,
een nieuwe start,
als de natuur die weer ontluikt.