Achter het grijze wolkendek...

Achter het grijze wolkendek
scheen eventjes de zon.
't Was of Hij -die ons kruishout droeg
en 't graf eens overwon-
ons zomaar wilde troosten
in diepe droefenis.
't Was of Hij wilde zeggen
dat dood geen afscheid is.
De zon scheen met haar stralen
heel even op jouw kist.
Mijn hart lichtte van binnen op,
God had zich niet vergist.
Achter het grijze wolkendek
scheen eventjes de zon.
Ik dankte zacht, een stil gebed
tot Hem die overwon.