Afscheid (2)

Na een lange tijd alleen
Ging je heen
In eenzaamheid
Je was bereid
Het leven los te laten
En had heel goed in de gaten
Dat een gesloten huis niets was voor jou
Je wilde vrij zijn en bij je vrouw
 
In je verwarring zocht je
In je verwarring vocht je
Voor vrij zijn, voor het plekje thuis
Zoekend naar ons ouderlijk huis
Vaak wist je niet wie, wie was
Heel soms was je helder als glas
Je werd liefdevol verzorgd en had het goed
En je hield heel lang goede moed
 
Met je ‘vriendin’ aan je zij
Was je minder eenzaam en een beetje meer vrij
Samen schuifelend door de gangen
Kon je soms verlangen
Deel te zijn van het heden
Waar je vastliep in je verleden
Het was moeilijk om als mens zo oud en klein
Weer geheel afhankelijk van anderen te zijn
 
De laatste maanden ging het hard
En werd je meer en meer verward
Met alle dierbare foto’s om je heen gezet
Lag  je alleen nog op bed
Je at bijna niets meer
en wachtte op onze lieve Heer
Wat een strijd moet het zijn geweest
Het loslaten van je wil, je geest
 
3 Dagen voor je 92e levensjaar
Was het leven vol, vredig en klaar
Verdrietig zijn we, maar ook blij
Want je bent nu waarlijk vrij
Geen pijn, geen eenzaamheid, verwarring meer
Geborgen bij onze Lieve Heer