Dag huis
we gaan je nu verlaten.
Jouw muren hoorden ons gebed,
de ramen die de liefde zagen,
de deur waar menig voetstap is gezet.
Ons bed als baken bij een haven,
met soms een kind tussen ons in.
Zo veilig was het hier te wonen
in dankbaarheid met ons gezin.
En ook bij ziekte, moeilijkheden,
was ‘t huis een veilig fundament,
met steunpilaren die ons droegen,
bleven we bij alles overeind.
Een nieuwe tijd is aangebroken
het leven neemt Zijn eigen loop.
Het huis waar wij nu mogen wonen,
geeft nieuwe dagen vol van hoop.
Alleen ingelogde dichters van de gedichtensite kunnen reageren.