Eeuwig feest

Niet eeuwig duurt het feest
dat ik op aarde zou wensen
draag nog de stof
van velours en zwart satijn
 
de pijnen
 
zie nog de ellende die er is
en hoor het bitter klagen
kom leid mij voort
tot aan die diepe kloven
daar waar die brug nog is
waarover ik niet
de last kan dragen
 
van het lijden
 
snijd het dan af
ik zal niet klagen
 
maar wachten op jou
daar aan die overkant
om jou
dan naar die tuin
van eeuwig feest te dragen.