Ze had kanker toen ze zei:
Geloven is voor mij
als kind bij vader
achterop de fiets vol overgave,
benen in de fietstas,
leunen tegen vaders jas,
Hij kent mijn bestemming
zonder routeplanning.
Ze kende haar vader maar even.
Toen hij stierf was zij pas zeven
maar de band met Vader is altijd gebleven.
Als Vaders gang lijkt te vertragen
wordt het kind naar Huis gedragen.
Geschreven n.a.v. de afscheidsdienst van mijn nichtje op 4 oktober 2007.
Uit de bundel "Granaatjes met een gouden slot"
