Zovele kaarsen zijn in twijfel opgebrand
alleen jouw mooiste foto aan de wand
jouw bloemen zijn gedroogd en verflenst
met weemoed vervulde ik je laatste wens.

Ik heb veel geschreid en veel gebeden
mijn verdriet is lang nog niet geleden.
Je was te uitgeblust om iets te vragen,
te ziek,om over pijn te klagen.

Doch de angel die mij het meeste stak
was toen jouw minieme hoop op leven brak
alleen jouw hand die rustte in mijn hand.
Zo eens begon- zo brak weer- onze liefdesband.

'k weet niet, mijn liefste als je mij nu hoort
als je daar blijft wachten aan de hemelpoort.
Maar onze liefde zal wel verder reiken
dan hemel en aarde die ons van elkander scheiden.
Greta Casier