we komen thuis
in onze herinneringen
het verleden van lief en leed gaat
langzaam aan ons voorbij
we zien het onder ogen
en laten het weer gaan
we zullen het niet begrijpen
maar we kunnen het aan

we komen thuis
en maken herinneringen
het heden van lief en leed pakken
we met beide handen aan
de kinderen en kleinkinderen
mogen komen en gaan
we zullen het niet begrijpen
maar we kunnen het aan

we komen Thuis
in Gods herinneringen
het verleden en heden
gaat nooit aan Hem voorbij
Hij ziet en neemt ons aan
om ons nooit weer te laten gaan

Thuiskomst
zullen we het ooit begrijpen
dat Hij ons nooit alleen zal laten staan?