zie de ijskristallen
mijn geweten ligt verscholen
transparant omhuld en uitgehard
het tergend schuldgevoel blijft dolen

wie kan mij zeggen
wanneer mijn ziel zal vloeien
in zwarte regen uitgeschreeuwd
opdat de stilte vermoogt te groeien

waarbij een mooie dag
de woorden schenkt
in breekbare kristallen

de waarheid is doordrenkt
mijn masker afgevallen
in het Licht.. een glimlach
 

Richard M. du Prée
7 september 2002

U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment