Het was zo’n mooie dag
dat dagje uit
ik zag de zee
ik zag mijn mooie meisjes
ik zag het mooie wel
maar toch ook weer gevaar.

Ze liepen op de randjes op de keien
ik zei opnieuw: 'kijk uit straks val je nog!'
'zeg mama', zei mijn oudste:
'heb je bangtevrees misschien?'
ik lachte, maar mijn angst week niet.

En toen dat tunneltje, dat kwam
wat mooi toch om daarin te rennen
en hup daar ging ze
ze rende weg
mijn kleine, blijde vlinder.

Ik voelde het
er dreigde groot gevaar
als in een film begon ik toen te rennen
ik zag nog net daar boven op dat trapje
haar krullenbol..

Totdat die klap kwam.
ik rende, riep, maar net als in een droom
kon ik niet redden wat ik zo graag wilde redden
het was te laat
en toen was het al stil.

In een seconde had ik haar getild
alleen een kreun
en toen werd ze zo stil
zo slap.
ik schreeuwde
sloeg haar in verwarring in 't gezicht
ik blies
ik riep: 'blijf hier!'
maar alles was veranderd
vijandig, koud
en ik verdronk erin.

Daar komt de ziekenwagen
met sirene
mijn meisje bleek en stil verdwijnt erin
verdwaasd ga ik mee,
als in een droom
die maar niet stoppen wil.

Er volgen onderzoeken
en soms gaan haar oogjes open
ik klem me vast aan elke
oogopslag
maar ze is veel te moe.

De nacht die komt
ik zie de witte lakens
en haar gezichtje, net zo wit
ik zie de monitor
hij tikt haar hartslag weg.

Ik blijf maar sms- en naar mijn vrienden:
'bid toch voor haar
dat het weer goed mag gaan'
en toen om drie uur in die nacht
wist ik opeens dat God haar wilde helen
ik voelde rust en kracht.

En toen de morgen kwam
en de zon weer scheen
kwam er een warrig koppie
een stemmetje:
'he, ben jij hier ook
o, om dat te horen
zo wonderlijk, zo heerlijk!
mijn meisje leeft
God heeft gehoord
Zijn engelen zijn haar nabij geweest.

Nu is zij alweer vlinder
en ze zingt alweer.
ze speelt weer en ze
lacht het leven toe
ik lach weer mee
de angst nog in mijn hart
maar zie Gods engel
naast mijn meisjes staan
ze zijn toch veilig in de Vaders armen.

Een kleine week nog
en dan wordt mijn vlinder drie
nog nooit heb ik zo uitgekeken
om het te mogen vieren
een groter feest dit jaar
het had zo anders kunnen zijn..

O God draagt U mijn kindjes
in Uw armen
mijn moeder hart is zo bezwaard
maar toch verbonden
met Uw liefde
die eeuwig zeker
eeuwig veilig is!

O GODDANK
Annamarie Verdoes

U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment