Ik dacht de touwtjes in handen
te hebben in mijn leven,
maar ik moest ze toch
uit handen geven.
Ik wilde altijd
maar zekerheid,
maar opeens was
ik dit kwijt.
 
Dan heb je het gevoel dat
je achter  de tralies staat,
omdat je weet dat
je nu de touwtjes loslaat.
Maar je wilt het
ook niet toegeven,,
dat je zo niet
verder kunt leven.
 
Ik was de weg
helemaal kwijt,
maar de Heere
heeft mij bevrijd,
Hij heeft de deur
van de cel opgegedaan,
en zei:”volg Mij, kom
 maar achter Mij  aan”