Ze zit al jaren voor het raam
kijkt dromerig voor zich uit
leeft in haar eigen wereldje
steeds starend door die ruit
Ze weet niet meer van gisteren
en ook niet van vandaag
maar een ding bleef er over
ze zingt altijd zo graag
Ze zingt zo graag de psalmen
en liederen, haar God ter eer
uit volle borst, dit kan ze
wat wil een mens nog meer?