als een gouden schijf
boven de stad
maar aan dit soort rijkdom
heb je de laatste tijd
niet veel gehad.
Jij leeft in permanente mist
je huid ziet grauw
alsof de zomer zich in jou vergist.
Je jaagt langs de supermarkt
en ik krijg zo'n vermoeden
dat ze daar niet uitstallen
waarmee jij je straks zult voeden.
Bijna sluitingstijd
maar de zaak waar jij koopt
is doorlopend geopend
zelfs vreemde valuta
kun je daar kwijt.
En sinds kort krijg je elke dag
genoeg bij elkaar
want de manier waarop
is niet langer een bezwaar.
Ik vraag me zelfs af
of je na afloop weet hoe hij heet
die zich vannacht
van jouw zieke lijf zal bedienen.
Zo te zien ken je alleen de naam
van hem met de sterkste greep:
Heroïne..!
Anke Pronk-Waterlander
6 juli 2006
