Geef ons een open oog voor anderen.
Wij leven vaak zo kil aan hen voorbij.
Wij kunnen toch hun leven niet veranderen,
met die gedachte spreken wij ons vrij.

Wij kunnen toch niet al de zorgen dragen
van heel de wereld, dat is veel te zwaar.
Er zijn er die niet anders doen dan klagen,
maar is de helft van al die dingen waar?

Wij hebben echt genoeg aan eigen zorgen,
het werk moet toch ook steeds op tijd weer klaar.
En wat te denken van de dag van morgen,
dan zijn die zorgen misschien extra zwaar.

Eerst moet het bij onszelf in orde zijn,
daarna zullen wij wel naar anderen vragen.
Zo laten wij hen alleen in hun pijn,
proberen niet hun last met hen te dragen.

Geef ons een open oog voor anderen,
een hartelijk woord slechts maakt hen soms al blij.
Al kunnen wij hun leven niet veranderen,
wij zijn van onze naaste toch niet vrij.