Slaaf

De slaven op menig ambassade
ze werken lang voor een hongerloon.
Komen ze eindelijk met hun verhaal
wacht op de werkplek enkel hoon.

Vele uren moeten ze werken.
Spreken met elkaar mogen ze niet.
Enkel werken, eten en slapen.
Met een verdriet dat niemand ziet.

Bedenk je dat als vrij mens eens in.
Je geest en lichaam worden gesloopt.
Je ziet totaal geen uitkomst meer
er is niets waar je nog op hoopt.

Mijn hart gaat uit naar deze mensen
die een heilloze weg moeten gaan.
Ik zou ze graag willen helpen,
maar voel me machteloos ter zijde staan.

Zal God ook zo op ons neer zien?
Op ons als slaven van zonde en genot.
Luisterend naar de slang, de satan,
die enkel en alleen maar met ons spot.

Of verlaten we deze doodlopende weg.
Keren terug naar de liefhebbende God.
Hij geeft rust, liefde, een passend loon
en uiteindelijk een hemels genot.