Als het eigen ikje koning kraait
staat Jezus aan de kant.
Dan wordt je werkelijkheid verdraaid.
Straks val je door de mand!
Want, wie niet op de Koning ziet,
die alles heeft volbracht,
die sterft van wanhoop en verdriet
straks--- in de zwartste nacht!
Als ‘t eigen ik de scepter zwaait,
kan God niets voor je doen.
Wanneer je trots en eerzucht zaait,
dan oogst je een citroen.
Want, wie niet op de Redder ziet,
die alle schuld voldeed,
ontvangt ook Gods genade niet:
Het stralend witte kleed!
Als het eigen ik in ‘t centrum staat,
staat Jezus aan de kant.
Dan meet je met mensen-maat:
de maat van je verstand.
Dan vraag je naar Gods liefde niet,
noch wie je Schepper is....
Dan sterf je straks in eigen kwaad,
zonder vergiffenis.
Je spaart de kool. Je spaart de geit.
Je wilt ze alle twee.
Je kiest je eigen werkelijkheid
en voelt je heel “OKEE” !
Maar... als het klokje twaalven slaat,
en het leven is voorbij...
dan kom je van je compromis
voor eeuwig nooit meer vrij!