De Hemel weent

De hemel weent uit steen
karton of hout
over de strijdlust en onderdanigheid
aan vreemde macht
over de gevoelloosheid van zinnen
haat en nijd
omdat Mijn volk
niet meer weet te beminnen

Velen verlieten Mijn lichtend pad
dat leidt naar vrede
doorheen het kruis
het teken van liefde
overwinningsteken van alle kwaad
Het Kruis
ach, het is voor velen een dwaze daad
de herinnering is vervaagd

Men verkiest het aardse juk
en gaat het pad van verderf
De kerken en de harten leeg: gesloten
Het hoofd vol baldadigheid
Ach kind, de hemel weent
over zoveel onrechtvaardigheid
De aarde schudt en beeft
onder haar eigen ongerechtigheid

Midden in de aardse woestijn
roept een Moederstem
zoals weleer de Doper deed
Bekeer... Keer om... Keer om
Wie luistert nog naar Moeders hart
naar Moeders raad
Wie laat zich nog beroeren door Moeders tranen
Ik ween, Mijn kind, met Moeder mee
Ik ween uit hout, Ik ween uit steen
Ik ween in mensenharten

De aarde is scharlaken rood
door 't bloed der martelaren
Zij roepen om gerechtigheid
't Is tijd... 't Is werkelijk tijd
Mens van onbarmhartigheid, keer om
Geloof in Hem die je schiep
Geloof in Hem die de Hemel heeft verlaten
iedere mens terwille
Hij, die elkeen tot orde riep
die gaf Zijn Hart, Zijn Vlees, Zijn Bloed
tot zuivering van 's werelds wonden
tot zalving van 't gekwetst gemoed

Keer om... Keer om
en stop Mijn Moeders tranen
Keer om en trek de puntige balk uit Haar Moederhart
Keer om, keer om, Mijn volk
Ik ben bereid te vergeven
Keer om... ga terug tot aan het punt
waar Ik met liefdevol hart
samen met Mijn Moeder verlangend op u wacht
Dan zullen Moeders wonden helen
en zal de hemel niet meer wenen

12.11.1993