Een stille kerk

Alleen in een stille kerk
mijn zorgen opzij gezet
ben ik mij bewust
dat Gods oog op mij rust
ik hoef zelfs niet te spreken
Hij kan mijn ziel wel lezen
er is een samenhang
alsof ik achter het voorhang
zit van Zijn eigen huis
Hij kent de sleutel van mijn kluis
en zonder dat ik ‘t moet vragen
helpt Hij mijn ballast te dragen
Zijn hand rust op mijn hoofd
mijn verlangen wordt verhoord
opgelucht ga ik heen
en beloof : ik kom spoedig weer!