Ik kijk in het fotoalbum
naar de plaatjes van weleer.
Dit is een vakantiefoto,
maar waar was dat ook al weer?
O en moet je hier eens kijken
da's mijn broertje op zijn step.
Lachen zeg, dat ben ik zelf
met een petje met zo'n klep.
Hier de officiële foto
dat mijn ouders zijn getrouwd.
Nog zwart-wit en wat gekreukeld.
Ja, die foto is heel oud.
'k Blader verder in het album.
Als ik al die foto's zie,
mijmer ik en denk aan vroeger.
Proef ik pure nostalgie.
Album vol herinneringen,
het beroert me telkens weer.
Want mijn broertje en mijn ouders,
ach, die zijn al lang niet meer.
En dat maakt me melancholisch.
Kijk hier foto's van hun graf.
Mooi zijn mijn herinneringen,
niemand neemt ze van me af.
Wat ik zie op al die foto's,
deel ik haast met niemand meer.
Want veel mensen die er op staan
zijn nu bij de Lieve Heer.
De verhalen van hun leven
sla ik op, het zijn er veel.
Opdat ik eens (mag ik hopen)
ze opnieuw weer met hen deel.
