Hoe bestaat het, dat de rust in mijn leven terugkomt?
Hoe kan het, dat ik vanaf het moment, dat mijn dochter twaalf jaren geleden overleed, wel verder wilde leven?
Hoe kan het, dat ik jarenlang, tot nu toe, na haar dood, niet wil opstaan?
Hoe kan het, dat ik elk voorjaar, de vogels hoor fluiten en bewust?
Hoe kan het, dat dit enorme verlies, een deel van mijn leven is geworden?
Hoe kan het, dat een mens zo'n rekbare veer met zich mee krijgt?
Hoe kan het, dat dit lieve meisje gestopt is met haar leven?
En wij maar denken, dat onze kinderen van ons zijn.
Ze zijn enkel en alleen van zichzelf
en misschien een beetje van God.


25 April 2009