In balans met God en onze naaste

Op een leven in absolute balans
maakt men maar bijzonder weinig kans
dagelijks leiden allerlei situaties
tot persoonlijke frustraties.
Om die moeiten te willen vermijden
moet men wel een eenzaam leven willen leiden.

In die rust van stilte en eenzaamheid
voelt men zich dan van dagelijkse druk bevrijd.
Ver weg van al die drukte en melee
voelt men zich dan een poosje wel tevree
Maar na lange tijd zo helemaal alleen
mist men toch weer de mensen om zich heen.

Je kunt problemen nu eenmaal niet ontvluchten!
Krijg jij veel zorg en moeiten te verzuchten
dan moet jij gewoon wat vaker jouw hart luchten
en als jij in gesprek met iemand anders gaat
gewoon zeggen waar het volgens jou op staat.
discussiëren kan jij zelf wel door ervaring leren.

De mens is een sociaal dier
vindt in en bij elkaar zijn levensplezier;
ongedwongen omgang voelt 't meest vertrouwd
met zijn naasten waar hij toch zoveel van houdt.

Moeiten zijn ook dan niet altijd te voorkomen
en heeft 't leven een zware vlucht genomen
kan hij zijn naaste vragen mede zijn last te dragen
maar bovenal heeft hij zich te schikken in zijn lot
hem ongevraagd zo maar toebedeeld door God.

God gaf Jezus, zijn eniggeboren Zoon
aan de zondige mens onverdiend tot loon
door zijn smadelijke dood aan 't kruis
haalt Hij de zondaar uit genade voor eeuwig thuis.

Als we 't goede en 't kwade leren te accepteren
lopen we in ons leven met Jezus de meeste kans
op een leven hier nu al enigszins in balans.