Kerkhofkruisen

De stille stoet is allang voorbij,
een stukje aarde weggegeven.
Triest is nu het getreurgetij
op stenen zuilen neergeschreven.

Kruisen op het kerkhof,
bloemen op graszoden
denken aan de doden
aan zak en as en stof.

Een akker als tranenaarde
door dood en pijn ontstaan.
Maar de eeuwigheidswaarde
blijft bij de verrijzenis staan.

Zie de oude treurwilgboom,
haar dunne blaadjes beven.
Aanschouw hoe de levensdroom
hier is voorbijgedreven.