Mijn ”ik”staat nog wel eens vooraan
en God wordt zo de Tweede.
Mijn eigen inzicht draag ik vaak
halsstarrig met mij mede.
Toch zou ik mij deemoediger
tot Vader moeten wenden
en vragen of Hij van af nu
mij wijsheden wil zenden.
Als ik mij nederig gedraag,
om wijsheid smeek van boven,
zie ik veel dingen meer vanuit
een kinderlijk geloven.
Ik word naar and’ren kleiner en
groei meer naar Gods gedachten,
zodat ik met Zijn inzicht mij
vol liefde kan betrachten.
Het groeiproces diep in mijn hart
maakt mij vanbinnen reiner.
Word ik door eigen mening groot,
door mijn geloof word’k kleiner.
Zo jaag ik naar het Evenbeeld
van Hem die mij eens toonde,
dat vrede en deemoedigheid
Zijn grootse hart bewoonde.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.