Soms denk ik weleens,
is alles gezegd.
Woorden die troosten,
een hand opgelegd.

Soms denk ik weleens,
God regelt het wel.
Maar ìk schiet tekort,
er rinkelt een bel.

mensen die wachten
mensen die vluchten
mensen die smachten
mensen die zuchten.

Mensen in nood,
wij krijgen de beelden.
Kind'ren gaan dood
omdat wij niet deelden.

Dikke buikjes,holle ogen.
brengen de realiteit.
Hebben zij ons ooit bedrogen?
raak mijn schuldgevoel niet kwijt.
Anton van der Haar