Het leven van een christen
gaat niet over rozen:
er is tegenslag, zonde
en verdriet
de doorns zijn scherp,
verradelijk gebleken
is dít genade
dat het zo verliep?
Wie kent het juiste antwoord
op zovele vragen
wie voelt er mee met ’t lijden
van de mens?
De Heiland, die
de doorns ook heeft verdragen
rondkroop in de Hof
in lijden zo diep.
Heer’, leert U ons elke dag
ons kruis op te nemen
onszelf te verliezen en
steeds opnieuw
U te volgen
gevormd als het spiegelbeeld
van U die ons Zelf
tot navolgers riep.
Dit gedicht is het eerste van een tweeluik.