laat ongewis zijn sporen na.
een litteken, een zichtbaar lot,
waarmee ik door het leven ga.
Niet dat het mij zozeer benauwt,
je zoekt die onbewaakte grens.
die nacht waarop je Hem aanschouwt,
was immers toch mijn diepste wens.
Ik zocht zijn onmisbare zegen,
het zegel van verbondenheid.
met mij te gaan langs ongebaande wegen,
een leven lang , met Gods aanwezigheid.