Stille dagen

Stille dagen rond Allerzielen
langs eenzame wegen
mijmerend over leven en dood
soms is de pijn
niet altijd zichtbaar
maar weegt heel zwaar
alleen de wind huilt mee
met een verscheurd hart
en een mistige zon
verschanst  haar glans
in dagen waar het
duister wil overheersen
de dood overal
weer voelbaar is
in de vallende blaren
de naakte takken
van bomen
en het gekir van
een verdwaalde bosduif
in de mist die te lang en
te vroeg over de velden hangt
en de natuur een somber
uitzicht geeft
wij maken vroeger licht
ontsteken veel kaarsen
om warmte en gezelligheid
binnenshuis te brengen
 
En voor Zijn kruis brengen
wij witte viooltjes aan
als leven over de dood heen
dat alles eens opnieuw
zal ontluiken en opstaan