Tetelestai!

Hij hing daar stil en had niet zo veel woorden
Hij droeg zijn rechte straf op ‘t mensen moorden
Wat ging er door hem heen toen hij daar hing
En hij gevoelde dat zijn ziel verging?
 
Als hij zo stierf, was  hij gewis verloren! 
Wat vroeg hij in dat uur? Ben ik verkoren?
Hij keek opzij en zag hoe Jezus leed
En dat terwijl Hij nimmer zonde deed...
 
Er was voor hem geen tijd meer om te denken
of God hem wel vergeving wilde schenken..
Het laatste  dat hem restte was gebed
hij wist: Wie Jezus kent, die is gered!
 
Ach Heere denk straks in Uw rijk aan mij
Hier hang ik in mijn nood, wees mij nabij!
En Jezus sprak:  wie dít bidt, is gered!
Voor vijanden draag Ik de vloek der wet
 
Zo vond hij vrede; ’t was  zijn laatste uur
De prijs voor al zijn zonden was zo duur
Hij kon Hem hier op aard niet loven meer,
maar leven gaan op kosten van zijn Heer
 
Al smekend vrij geraakt uit Satans handen
Die mensen binden wil in valse banden.
Hij zag zijn nood en riep in Jezus oor
en wij?
Gaat deze moordenaar ons voor?
 
Of blijven wij zo heel godsdienstig steken
In vroom geredeneer in plaats van smeken
Dan blijft het voor ons altijd eeuwig nacht
En dat… terwijl Hij juichte: 't Is volbracht!